WIJSHEID
Het klinkt
als een klokje.
Luidt hoge tonen.
Sprankelt de lucht
met verwachting.
Dwarrelt omlaag
in een flard .
Raakt mijn ziel
en mijn hart.
Donker genot.
Mensonterende passie.
Kleinerende lust.
De schaduw van mensen
verdonkert het licht
van de wijsheid.
Vermindert zijn
goedheid, verwatert
de kracht van mijn hart
Ik wil terug
naar die wijsheid.
De rust van het weten.
Het vinden van wegen
tot kennen, begrip.
Het kunnen begrijpen
van mensen die lijden.
Het helpen en delen
met velen.
Met mijn ziel stem ik af
op de tonen van wijsheid.
De ballast en grijsheid
verwerp ik en kies weer
voor open en nieuw.
WIL MELKER
11/10/2000