De man die stil stond…
onverwacht vertrokken de leegte achterna
zijn naam bleek eindeloos verkeerd begrepen
en dat straalde
hij schipperde tussen Amsterdamse hoeren
en diegene die achtergebleven was
we meerden aan in Nieuw Caledonië
waarop hij de straat overstak (diep zijn richting uit)
(aux petit prince) stoven we binnen
hij betaalde me een pint
een klein Caledoniees meisje
verwende twee mariniers op een wel heel speciale manier
(soixante- sept en huit zo bleek achteraf)
waarop hij me vroeg of ik soms eenzaam was
ik keek verwonderd
hij betaalde me nog een pint
en ik, ik sloeg zijn oog dicht
kwestie van vertrouwen kweken
nu zag hij de wereld op een andere manier
hij schaterde en vertelde iedereen dat ik zijn vriend was
(dat was misschien gelogen)
Ik kuste hem op de wang, trok verder
en hij bleef alleen achter…
esteban 06/05/2008