Dit epistel schrijf ik voor meerdere geliefden.
Het is zo algemeen.
Omdat ik van jullie allen houdt
En niet van één alleen.
Alhoewel ik denk,
Dat één in persoon
Weet wat ik bedoel
Het is een gevoel…………….
Je bent geliefd.
Dat weet ik heel goed.
Maar waarom geeft dat geen voldoening?
Geliefd en eenzaam,
Dat klinkt toch krom?
Maar ik weet, waarom……….,
Door je leven heen,
voor één persoon gegaan.
En voor je leven,
ben je geschaad.
21 jaar heb ik van mijn leven gegeven
door hoop en wanhoop gedreven
beloftes, door opvoeding verkregen
waarom geen zegen gekregen?,
Zwijgen heb ik altijd gedaan,
Om mijn ouders te behoeden voor verdriet.
Ow, het is me zo verweten,
Maar niemand weet, hoe in het in mijn binnenste ziet.
Nu Paps weg is, weet ik, van wie ik dat heb.
Zwijgen is beter, net een spin in een web.
Lijd eenzaam. Klinkt beroerder, dan het is.
Maar je krijgt respect, dat weet ik gewis.
Maar dat neemt de eenzaamheid niet weg.
Ik ben kieskeurig, dat is pech.
Maar de geliefden die ik heb.
Zijn mijn vrienden, verweggggggggggg.
Ik hou van mijn dierbare vrienden.
Een spreekwoord, die ik ombouw.
Een verre vriend, is betrouwbaarder dan een goede buur,
Dat is mijn ervaring en dit klinkt zuur.
Doll