Even tussendoor, zo is het het beste te beschrijven
Eventjes mijn hoofd die kant op, heel even maar
Niet echt onbewust, misschien juist heel bewust
Even in haar ogen kijken, even zwichten voor mijn gevoel
Niet te lang, niet gaan staren
Maar gewoon even,
Terwijl ik tegelijkertijd met iemand in gesprek ben
In mijn omgeving is het nauwelijks merkbaar,
Althans, zo lijkt het
Zou zij het merken, mijn verliefde blikken?
Soms hebben we even oogcontact, op een gelukkig moment
In haar ogen zou ik kunnen verdrinken,
Ze raakt me als een donderslag
Een donderslag vol goed gevoel
Zou ik eigenlijk willen dat ze het merkt?
Misschien onbewust ergens wel, ik weet het niet
Het is toch ook niet zo,
dat ik helemaal niet wil dat ze het merkt
Misschien merkt ze het wel maar zoekt ze er niets achter,
Dat zou misschien best positief zijn
Misschien ook wel, dan beland ik weer bij hoop
Hoe zal het verder gaan, het zal zich wel wijzen
Zou ze me, of niet?
Even tussendoor, heb ik misschien toch wat hoop
Even tussendoor, heel even maar