Zwarte maan
Ik ben bang
voor wat er komt
bang voor de dingen
die ik niet kan zien
die ik niet voel
maar alleen aan kan denken
ik verlies mezelf
met de tijd
ik wordt versnipperd
tot er niets meer van me over is
tot ik eindelijk het einde
heb bereikt
niemand weet
en niemand ziet
alleen ik kan voelen
dan reik ik mijn hand
naar de maan
met mijn vingertoppen wijzend
naar een nieuwe dag
naar een nieuw stuk angst
waarin ik mezelf laat vallen
al weet ik
dat ik mezelf allang verloren ben
Aran.Luc: | Zondag, juni 22, 2008 01:34 |
mooi, |
|
Anouk*jee: | Maandag, juni 16, 2008 23:25 |
ik zal naar je zoeken en als ik je vind geef ik je terug je komt er wel! x |
|
tweety-ysje: | Woensdag, juni 11, 2008 17:17 |
als jezelf bent verloren is het geen ramp je vind je zelf wel weer terug :) | |
arie: | Woensdag, juni 11, 2008 15:58 |
Toch zijn angsten (zoals je weet) te overwinnen en kun je zelfs de kleuren van de regenboog weer toelaten in je bestaan.. Liefs, arie |
|
kerima ellouise: | Woensdag, juni 11, 2008 14:58 |
zo troosteloos droef...alsof je in een zwart gat valt, oneindig diep in gevoel... stilmakend maar mooi neergezet liefs kerima ellouise |
|
Auteur: Veerle_L | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 11 juni 2008 | ||
Thema's: |