Ik kwam de kamer binnen geslopen.
Heel zachtjes sloot ik de deur.
Ik wilde je niet wakker maken,
en sloop de kamer door, tot aan je bed.
Waar ik zachtjes zitten ging.
Je handen voelden zo koud, toch pakte ik ze vast.
Je ogen toe, net alsof je sliep zo voelde het ook.
De energie was weg, de energie die jou door het leven droeg.
Afscheid nemen had ik niet gedaan, het kon ook niet.
onverwacht maar toch verwacht ben je gaan slapen.
Ik wist dat je weg wilde en dat je weg zou gaan.
Dat je voor wilde leven op een plek vol licht een ander bestaan.
Maar toch wist ik niet beter of je was er altijd geweest.
Daarom dat menig man de dood vreest.
Zachtjes fluisterde ik wat woorden uit m'n gevoelloze mond.
Er dropen 69 tranen over m'n wangen ze vielen op de grond.
Ik haalde herinneringen op en er verscheen toch die lach op m'n gezicht.
Want ik wist het zeker, je bent nu bij het licht.
Nu mag je weer vrolijk zijn, zoals je altijd was.
Je giechelt en zingt weer net als toen je me verhaaltjes voorlas.
Ik mag verdrietig zijn om wat ik heb verloren,
maar nu ik weet dat je je plek hebt gevonden
kan ik alleen maar zeggen, lieve oma je hebt gewonnen.
Rest in Peace.
20-07-1938 - 08-02-2008