Ik voel me bedrogen
En ook wat alleen
Ik vind het vervelend
maar vooral zo gemeen
Vrienden voor altijd
Het maakte me blij
Maar nu moet ik huilen
Nu is het voorbij
De blijdschap maakt plots
Voor een felle steek verdriet
Ik wil het je laten weten
Maar je ziet het echt niet
Mijn beste vriendin is bijzonder
Ik geef ook veel om haar
Maar dat dit zou gebeuren..
Oh, was het maar niet waar
Ik probeerde je te helpen
Met je verdriet en je pijn
Maar je wilde het niet accepteren
Ik dacht geen goede vriend te zijn
Je durft het niet te zeggen
Maar mijn beste vriendin
Is de gene waar dit allemaal om ging
Je viel voor haar schoonheid,
haar charmes, haar pracht.
Ik kan het niet geloven
Wie had dit bedacht
Je vertelde haar alles
Over je verdriet en je pijn
Het leek zo onwerkelijk
Het leek niet waar te zijn
Nu kan ik wel huilen
Omdat je me stikken liet
Maar wat helpt het eigenlijk
Dat eindeloze verdriet?