de vormen van kastelen en een fort
hoog in de wolken gemaakt van droomstof
de werkelijkheid rust op de onwerkelijkheide
die staan met elkaar in verbinding
verlies nooit je dromen
dromen geeft weer stof
waar je water bij doet
al ben je bedroefd
om daarna weer op pad te gaan
het pad van het onder de sterren staan
zolang de mens durft te dromen
zal hij zich door elke beproeving slaan
en zullen vallende sterren je naam schrijven
in het duister van de nacht
sterren die ontstaan zomaar
gaat de mens door op naar wijsheid en inzien met lach en traan
dat dromen de weg zijn
de weg naar naar onsterfelijkheid
de weg van zon aarde en maan
al zijn we hier alleen
de mens gaat het ver schoppen
de mens die ging staan
op weg naar het eindloos
in een lichtflits van onze naam
lichtflits van het zijn
het weten
we bestaan