Met mijn hart hier in mijn handen,
Zit ik ongewild op wacht,
Als een junkie voor haar shotje,
Nogmaals treurig door de nacht.
Al neem ik voor het niet te doen,
Toch kijk ik steeds of je er bent,
En als je dan niet op komt dagen,
Voel ik me totaal miskent.
Krijg steeds maar beetjes toegeworpen,
En neem ik daar genoegen mee,
Voel ik me even perfect gelukkig,
En daarna verdriet voor twee.
Want door alles wat je mij laat voelen,
Lijkt mijn hart het uit te gillen,
Vraag mezelf steeds vaker af,
Waarom zou ik dit nog willen?
- als ik maar niet zo van je hield –