Ik heb je geholpen, wel honderden keren
Nu ben je kwaad op mij, het zal me leren
Ondankbaar iemand te helpen achter zijn rug
Niemand ziet het, je krijgt er nooit iets voor terug
Toch deed ik het, niet enkel bij jou, ook bij anderen
Ik regelde zaken die hun levens deden veranderen
Maar zij wisten van niets, ze merkten het wel hoor
Maar zagen mijn moeite niet, dat hadden ze niet door
Ik werk achter de schermen, waar niemand kijkt
Zodat op de voorgrond alles heel normaal lijkt
De laatste keer dat ik iets regelde liep het fout
En daarom ben je kwaad en het laat je precies koud
Dat ik je heb geholpen, wel honderden keren
Het is ondankbaar te zwijgen, toch kon het me niet deren
Achter je rug ging ik door, ik liep er niet mee te koop
Zie in dat ik veel voor je gedaan heb, echt een hoop
Ik verwacht niet dat je dankbaar bent, echt niet
Ik begrijp dat je kwaad bent voor wat je nu ziet
Ik besef dat ik het goed verpest heb deze keer
Maar wil je daarom niet met me praten, nooit meer?
Ik kan je niet verplichten tegen me te praten
Dat ga ik ook niet doen, maar je aan je lot overlaten?
Dat kan ik ook niet, misschien zal je ooit wel inzien
Dat ik je meer hielp dan je zag, dan die keer of tien
Ik ben niet verdrietig, niet ontgoocheld, niet kwaad
Want ik weet dat, diep vanbinnen, dit je niet koud laat
Ik weet dat, diep vanbinnen, je mij heel dankbaar bent
Dat je, diep vanbinnen, mijn goede invloeden herkent
Je beseft ook dat ik me niet moeide, maar slechts deed
wat jij wou. Ik was en ben je stille helper zoals dat heet