Die bitterzoete woorden op jouw lippen
De zwarte novembernacht vult mijn hoofd
Je sterke armen om mij heen geslagen
Je liefde heeft mij compleet verdoofd
Blindelings tastte ik naar een knop
Die mijn hoofd weer aan het werk zou zetten
Om te bedenken dat jij niet diegene was,
Die op mijn hart zou letten.
Scherven van verantwoordelijkheid, geheimen en pijn.
Die ik met me mee heb moeten dragen.
Alleen maar om bij jou te kunnen zijn.
Mijn hoofd mist je niet, maar mijn hart wel.
Je blijft altijd die inktvlek in mijn dagboek.