kleine sneeuwvlokken die
vallen als
heldere sterren
ze berijken een voor een,
jou loshangende haren
als je me aankijkt en met je koude hand over mijn wang aait
lijken de vlinders comleed de weg kwijt te raken
je lacht heel stilletjes en kort
Sluit je ogen en
zoekt mijn koud geworden lippen
de warmte die ontstaat is boven natuurlijk
de sneeuw om ons heen lijkt te smelten
en jou ogen lijken de reflecteren in de mijne
als je ze weer heel langzaam opent
stil en geruisloos
lopen we samen verder
voetafdrukken
blijven achter ons
stil en geruisloos