Al bijna een jaar geleden...
dat ik voorgoed afscheid heb moeten nemen.
Het is allemaal zo snel gegaan.
Jij was er niet meer,
en ik moest doorgaan.
Ik mocht niet achterom kijken,
ik moest leven.
Maar ik wilde niet leven..
Mijn wijze vriend was ik kwijt.
En ik miste zijn zachtaardigheid.
Ik moest doorlopen,
maar ik stond stil,
Bij jou zijn, dat is alles wat ik wil.
Toch had ik je beloofd voor mam te zorgen.
Dus leefde ik stilletjes toch naar morgen.
Hoe, dat wist ik helaas niet goed.
Maar mijn vrienden vertelden mij hoe het moet.
Niet één dag ben ik je vergeten,
maar de pijn heb ik opzij gezet.
Van jou moest ik verder leven.
En door die woorden heb ik het gered.