ik geef me over, er is geen reden meer om te vechten tegen de pijn.
van niet gewilt en niet geaccepteert te zijn.
al dat gezeur van anderen om me heen, ik word het ziek van.
ik weet niet of ik dit in de toekomst nog allemaal aan kan.
1 ding blijk ik maar goed te doen, dat zijn met gedichten.
die zich op mijn leven richten.
maar als het over automutilatie gaat.
is het iedereen die afhaakt.
als iemand anders het doet, luistert iedereen met aandacht.
wie had dat gedacht.
dit meisje verloren in een wereld vol haat.
ik snap niet dat het niet over gaat.
normaal heb ik een dip maar dit duurt wel erg lang.
ik ben bang.
om weer in stress te raken.
om weer in depressie te raken.
ik kras, ik huil, elke dag weer.
en de krassen worden er steets meer.
wie ziet het nou? niemand let op mij.
dat maakt me juist vrij.
vroeger wou ik vrij zijn, maar nu niet.
ik wil niet in de steek gelaten worden, het doet me verdriet.
ik heb het weer het weer helemaal gehad.
ik ben alweer de wereld, het leven, en iedereen zat.