Je bestaat omdat ik het wil. Meer zelfs. Je bent de hele wereld geworden. Alle andere dingen zijn opgehouden te bestaan.
Ik haalde de zwachtels van je lichaam en legde je voorzichtig in mijn koude bed. Het bed waar ooit mijn geweten in slaap is gevallen.
Je werd wakker en keek rond als een verveelde koning. Je eiste chocolademelk, sinaasappelsap, een licht gekookt eitje, bruin brood en aardbeienconfituur. Ik zei dat je hier enkel mijn lichaam kon krijgen.
Stilte. Gedurende 4 minuten en 27 seconden.
Je verweet me een totaal gebrek aan smaak. Je had verwacht dat mijn leugen er verrukkelijk zou uitzien. Maar ze leek op een opengebarsten absces.
Je riep dat je me voor altijd zou haten omdat ik je uit je wereld van slaapwandelaars had gehaald. Ik hield mijn handen tegen mijn oren om de geluiden te dempen.
Stilte. Gedurende 12 minuten en 23 seconden.
‘Dit ben ik’ zei je en je gaf me een lijstje met de dingen waar je van hield. Dezelfde woorden die ik je drie maanden lang in het oor had gefluisterd.
Stilte. Gedurende 2 minuten en 5 seconden.
Vanaf nu mag je vervagen. Dat is beter. Geloof me. Wie echt voor me bestaat, moet ik toch vermoorden.
Stilte. Voor altijd.