Ik wil niet
volwassen zijn
het brengt verdriet
en veel meer pijn
Ik kan niet
veel ouder worden dan ik ben
niemand dat het ziet
enkel een gevoel dat ik ken
Kan ik kinds blijven
voor eeuwig en altijd
of mag ik er enkel van dromen en schrijven
tot mijn grote spijt
Ik wil niet meer
verder in een wereld als dit
niet nog een keer
waar alles beschreven staat zwart op wit
Ik kan niet meer
leven in dit leven
het loopt mis, keer op keer
en eigenlijk kan ik er niet meer om geven
Kan ik terug naar het vroegere verleden
voordat het verstand me de kop op stak
weg van het heden
want hier zit ik al weer een tijdje in de prak
Ik ben niet meer wat ik ooit ben geweest
dat alledaagse vrolijke kind
waar je nog weinig van leest
terwijl ze het zelf gewoon weg erg vindt
Zou ze ooit nog terug komen
met een glimlach op haar gezicht
met die fantasierijke dromen
vol bewondering voor ieder kleine licht
Vol geloof, vol waardering
vol liefde, vol respect
voor iedereen, en elk klein ding
dat haar ooit tot leven heeft gewekt...