balancerend op een touw
steek jij het ravijn over
verlies je jouw evenwicht?
ik durf niet, maar kijk toch
en hoop dat mijn vertrouwen jou naar de overkant zal brengen
de pleisters die ik plak
bedekken alleen de kleine wonden
ik probeer de grote te genezen
maar je blijft bloeden
en ik vrees
dat jij ergens heen gaat waar ik je niet kan volgen
je voelt je schuldig en zwart
bent in de war
en wankelt
mijn tranen branden
mijn hart huilt
voor jou
zo veel pijn
in jouw hart
je houdt het licht tegen
ik schreeuw met al mijn kracht
kijk niet naar beneden
en volg het licht
het zal je naar jezelf brengen
voel wat ik al weet
vertrouw me als ik zeg
dat je het waard bent om te leven
om gelukkig te zijn en een hart vol met licht te hebben
laat het vuur jouw angst en schuldgevoel verbranden,
geef het mee aan de wind
laat je reinigen door het water
en genezen door de aarde
ik vang je als je valt
accepteer dit en geniet
van het onvoorwaardelijke
van de rust die het geeft om alleen maar te hoeven ontvangen
jij kan niet geven zeg je
maar je vergeet
wat je me al hebt gegeven
rust, vetrouwen in mijzelf
je hebt me geholpen om mijn licht weer terug te vinden
en ik ben jou dankbaar
maar ik voel hoe mijn woede aangewakkerd wordt en ik schreeuw met al mijn kracht
luiter naar me! en accepteer nu eens!
wat ik wel zie!
je kijkt naar me en ik zie jouw tranen
voel jouw pijn
mijn ogen worden troebel en ik fluister
je verdient het wel..