Leeg.
Omdat ik zelfs geen tranen meer heb
om mijn vermoeidheid te onderstrepen.
wanneer je nu mijn ogen ziet
is er enkel leegte te vinden
vermoeid zullen ze je bekijken
afwendbaar in verwondering
want waarom neem je de moeite nog
waar ik uit mijn rol schiet
onredelijk tussen woorden ren
om terug te komen op mijn besluit
me te verontschuldigen
maar het maakte al niet meer uit
ik haat deze dagen, dagen
zonder einde, zonder nut of doel
waar ik hoofdloos rond lijk te rennen
achter de feiten aan, boos
en bovendien doet mijn keel pijn.