onbereikbaar
en onbereikbaar
lag jij daar
je ogen gesloten
achter vochtig glas
je mond een horizon
van glooiend laagland
dat niet kon vertellen
wat er speelt
jou prachtige neus
onopvallend elegant
drukte, stil ademend,
zacht tegen mijn schouder
mijn arm om een woestijn
van zongebruinde rug
met heuvelende ribben
ging zachtjes op en neer
je ogen openend
zag ik de onbereibaarheid
zo dichtbij
dat ik het kon omarmen
stil sloop een riviertje
over jou warme wang
maar voor hij kon ontsnappen
kusten mijn lippen hem weg
en weer lig jij hier
onbereikbaar in mijn armen
maar ik beloof je, wanneer jou ogen regenen
zal ik jou warme tranen drinken.