Verbloeming.
Mat een knoop in mijn maag, vraag me niet of het verliefheid, zenuwen of boosheid is. Ik kan er mijn vinger nog niet precies op leggen. Al mis ik zeker mijn roze bril om de bijpassende gevoelens de kunnen onderbouwen. Maar goed je weet soms van gekkigheid niet meer waar je moet kijken wel? En toch veracht ik je ergens, weet je dat? Juist omdat je zo makkelijk om lijkt te gaan met mijn tijd, mijn gedachten en mijn verlangens. Alsof je precies weet waar ik sta en hoe ik ben, en hoe ik zal reageren. En wanneer ik dan met een aantal ademhalingen de rust weer door mijn lijf voel stromen, blijft die knoop daar zitten, en blijf ik me afvragen wat jij in mijn hoofd doet.
Lianne van Kesteren: | Maandag, maart 02, 2009 16:33 |
Nicely written ;-) | |
arie: | Maandag, maart 02, 2009 16:01 |
het ''martelende'' van opgeknoopt zijn in je gevoel.. Niks roze bril.. Het leven roept.. X |
|
verhavert: | Maandag, maart 02, 2009 15:36 |
graag gelezen | |
Oorlam: | Maandag, maart 02, 2009 14:06 |
:D Goed stuk! | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2009 | ||
Thema's: |