15 was ik , misbruikt en verslaafd.
Ik kon niet meer.
Het verdict van 4 jaar op straat te leven , kwam er.
Ik verwachte een kind.
Ik ging terug naar school, drugs was uit mijn leven ,jij , lieve princess was degene,die mijn leven zou redden.
Maar ik stond er alleen voor.
Mijn vriend liet me staan , mijn moeder is er niet meer en mijn vader houdt meer van zijn fles dan van zijn dochter.
Maar ik bleef er voor gaan. elke dag na school ging ik werken , ik spaarde. de dag dat jij kwam heb ik helemaal alleen moeten doorstaan. Er was niemand die mijn hand nam en zei dat ik het goed deed. Maar het was de mooiste dag van mijn leven.
Je was 1 jaartje en kreeg problemen aan de longen, ik nam alle fout op mij.
Nooit dacht ik dacht je zou sterven. Elke dag is er een glimlach dat een traan verbijt.
Elke dag verdrinken mijn tranen vol liefde voor haar.
zij is degene die mezelf heeft laten terug vinden.
tranen heb ik genoeg gehuild , ik huil niet langer meer.
Ik verlang om je terug in mijn armen te houden.
Sinds je mama hebt achtergelaten is elke seconde , verdrievoudigt.
en ik ?
ik ben terug vanwaar ik kwam.
17 en ik kan niet meer.