strijdend tegen de tanen
de pijn en het verdriet
is er niemand die me hoort
en niemand die me ziet
de stilte
het hangt als een muur om me heen
zou wel willen schreeuwen
want ik voel me zo alleen
sluit me op in mijn kamer
ook daar is het helemaal stil
pak ik maar mijn schaar
en word ik weer even kil
vandaag word de pijn
het schuldgevoel van morgen
besef ik wat ik heb gedaan
weer nieuwe zorgen
dus als ik het goed doe
heb ik misschien niet al teveel pijn
kan ik gaan slapen
voorgoed, zoals het hoort te zijn