zo veel mensen in één blik
en niet ééntje die van mij wil zijn
geen zin om te wachten op nieuwe hoop
dus ik sluit vriendschap met de pijn
ik verlies m'n hart tussen de zandkorrels
m'n voetstappen verraden dat ik er ben
maar de rest van mij lijkt onzichtbaar
de enige die me vasthoudt is m'n pen
wie graaft zich een weg naar m'n hart
wie zet zichzelf uit het zicht
m'n hart is niet moeilijk te vinden
ik zal je vertellen waar hij ligt