het ziet nog vers in het geheugen

ik was nog jong
toen dit lang verhaal;begon
geen zin meer hebben in school
niet meer bij de rest durven zitten
de angst door vroeger
de angst dat ze je achter de tegels vast kitten

het zweet staat me nu nog op de rug
want je eenmaal ergens in zit
dan kun je niet meer terug
nu zit ik er midden in
de angst en onzekerheid
of ik het nog kan vergeten
en denken aan een betere tijd
dat weet niemand niet
behalve 1 persoon
de persoon met het meeste verdriet

het zit nu nog vers in het geheugen
de mindere tijden
die ik nu door het verleden
probeer te vermijden
me terug trekken als het me te veel word
omdat de angst er nog altijd in zit
dat mijn wereld dadelijk voorgoed in stort