Hij had een huurhuis.
Een flatje op driehoog.
Niet eens een klein balkon.
auto's scheurde door de straat.
en in de zomerzon
stegen de benzinedampen
smog.
als zwartverschroeide wildbraad.
door zijn te kleine ramen.
hij leende om zijn achterstand
van al zijn rekeningen
te betalen.
vakantie zat er jaren niet meer in.
Zijn telefoon maar weggedaan.
Zijn krant al opgezegd.
Hij was best wel onderlegd.
maar kreeg geen baan.
Cadeautjes op verjaardagen?
nee, dat zat er niet meer in.
Hij werd nooit meer uitgenodigd.
Kon nooit eens lekker stappen met zijn vrienden.
die verzonnen leugens als hij kwam.
en liet hem voor wat hij was.
kreeg hooguit nog een boterham.
Zijn buurman ging vaak met vakantie.
dat wist hij
omdat hij er vaak niet was.
en bruinverbrand uit Spanje kwam.
Tiskee: | Woensdag, april 01, 2009 21:01 |
Voor vele de realiteit, jammer genoeg ziet men de enorme eenzaamheid achter de schermen niet. Liefs Tiskee |
|
Leon Larssen: | Woensdag, april 01, 2009 18:55 |
Maar met een boek lezen heb je nog geen geld. Het leidt je even af. Tot dat de deurwaarder belt. |
|
mucho: | Woensdag, april 01, 2009 18:19 |
lees eens een boek! | |
entropy: | Woensdag, april 01, 2009 17:11 |
Geen geld voor een sociaal leven, een stigma, vol met pillen. Ik ken het klappen van de zweep ook wel. Herkenbaar! | |
Aquarel: | Woensdag, april 01, 2009 16:18 |
Ja, triest, geld op zich maakt niet gelukkig, maar je kunt het wel gebruiken als heel belangrijk hulpmiddel wanneer je geluk en gezelschap zoekt... Gelukkig blijven sommige vrienden er wel, ook in zulke tijden, maar je moet het ermee treffen... Liefs, Aquarel |
|
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 01 april 2009 | ||
Thema's: |