Wilde weggaan gisteravond,
wil nog even blijven,
omdat ik dit wil schrijven.
Drie dagen niet gegeten,
kan je niet vergeten.
Ik raak nog overspannen,
kan je uit mijn geest niet meer verbannen.
Langzaam raak ik uitgeput,
heb totaal geen fut.
Je kon me niet meer geven,
moet me maar vergeven.
Ik heb nu dit besluit genomen,
toch wel overdacht,
het leven heeft mij niets gebracht,
ben nu aan het eind gekomen.
Voel me zo alleen,
zo verlaten.
niemand heeft het in de gaten.
We zullen het maar zo laten.
Ik ga nu heel lang slapen,
heb tabletten maar genomen,
hoop eeuwig te kunnen dromen.
Langzaam wordt het donker om mij heen,
nu ben ik toch weer zo alleen.
Mijn hart was niet van steen.
Alleen wou ik niet blijven,
eenzaam wou ik niet meer zijn,
mijn God, wat doet het pijn,
ik wil hier niet meer blijven,
hoef nooit meer tranen weg te wrijven.
De dood komt nu met rasse schreden,
ik ga nu heen, ik heb nu vrede.
Hand in hand gaan we samen,
om daar te komen,
in het land mijner dromen.
Afscheid ga ik nemen nu,
God zij met U.