Lieve Henk...
Twee jaar geleden ben je doodgegaan...
zomaar ineens was je bij me weg.
Als ik aan je denk blijven mijn gedachten staan...
ik mis je zo, en moet weer huilen als ik dat zeg.
Ik wou al zo lang iets voor je schrijven...
maar kon het niet voor elkaar krijgen.
Jij zal altijd in mijn gedachten blijven...
maar probeer mijn leven weer aan elkaar te rijgen.
Verdriet om jou heb ik nog zo vaak...
dat ziet een ander niet , maar jij wel hoop ik.
Zorgen voor onze kids, dat is nu mijn taak...
en een beetje geluk voor mezelf, voordat ik stik.
Niemand begrijpt echt hoe het is...
om iemand die je dierbaar is te verliezen.
Het is voor hun allemaal maar een grove gis...
maar ik kreeg het voor mijn kiezen.
Jij was de eerste man in mijn leven...
en die is me afgepakt.
Ik moet mijn leven weer inhoud geven...
dat valt niet mee, en voel me weer afgezwakt.
Maar jij bent er niet meer...
en ik moet door, hoe moeilijk het ook is.
Mijn hart doet soms zo zeer...
die pijn is echt niet mis.
Ik zal het redden lieverd dat beloof ik jou...
al is het alleen voor onze kids.
Ik redt het omdat ik van je hou...
en ik weet, jij bent mijn gids.
-Alice Luchies-