Wat niet haat is, bleek liefde te zijn.
Diep in dat kleine hart, waar al te vaak messen in gestoken zijn.
Het bloed dat het vergoten heeft, dat z'n weg naar buiten vond via tranen.
Tranen, die een rivier van verdriet vormden,
een rivier die zachtjes om me heen kabbelt als een stuk van mijn verleden.
Los laten gaat niet. Een gedachte aan vroeger, een glimlach op m'n gezicht. Sterker begin ik aan een nieuw hoofdstuk van mijn leven.