achter piekerende ogen, glazuur
van roomwit ivoren huid en
versmolten verlangen
onaangepast want zelfgekozen
spieden ogen zuiver om zich heen
onderzoekster van het weten
graafster in het hardste beton
wensen van bloed en zuiver behagen
laat de wind stromen door het hart
vraagt en zuigt naar wat is
verborgen in het verkilde lijf
hoop gevend en toch verbonden
losgeslagen van de trossen
van wat was en dromend van
de koers op eigen kompas
liefste, laat me aan je ruiken
je tintelingen zwaar beleven
je dromen zien, je gedachten horen
laat me onderhuids aanwezig zijn
Douwe
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 28 april 2009 | ||
Thema's: |