ik kan alleen nog maar hopen
ik voel me zo ongelooflijk zwak
voel al bijna geen grond meer
onder me voeten
bang dat ik nog veel verder zak
zal ik wachten, totdat de tijd aanbreekt
de tijd ons weer samen gaat brengen
wij weer van elkaar mogen genieten
onze liefde weer mogen gaan mengen
een koppel mogen vormen
in de hoop dat het geweldig wordt
zullen we elkaar dan beloven
dat ieder zich totaal in deze relatie stort?
of zal ik opgeven, niet meer geloven
en de hoop maar laten varen
zal de regen uit mijn hoofd dan verdwijnen
zullen de wolken verschuiven
en de lucht weer opklaren
of zal ik spijt krijgen van mijn beslissing
spijt hebben dat ik het heb opgegeven
loop ik dan de rest van de tijd
met het hoofd gebogen,
inplaats van met mijn hoofd opgeheven