We werden niet geraaktmijn moeder liep met mijlangs de Maasik in oude kinderwagentoen plots een bommengeraasoverweldigend over ons heenze griste mij uit de wagenlegde mij in de bermging bovenop mij liggenzij was daar heel alleenwe werden niet geraaktwonder boven wonder't vuren werd gestaaktik ben een oorlogskindjehoe gek het ook nu klinktik droomde mijn leven langvan oorlogen en schietenmijn onderbewustzijnliet me nooit alleen...Jannie
isolina: | Donderdag, juni 11, 2009 14:13 |
ja zoiets blijft je bij in je verdere leven , maar liefde heb je inderdaad in je hart , knuff maria (Isolina) | |
_Lieverdje_: | Donderdag, juni 11, 2009 13:15 |
de moederliefde is overgedragen naar jou toe jij bent een prachtig mens liefs |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juni 11, 2009 12:40 |
ik ben nog steeds bang voor harde knallen gek he na zoveel jaar goed geschreven gr.janny |
|
switi lobi: | Donderdag, juni 11, 2009 11:59 |
Wat je een leven lang mee draagt.. ook de moed en liefde van je moeder. Bijzonder. Liefsliefs, switi lobi |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, juni 11, 2009 11:34 |
Wat een herkenning Janny, ik was toen 11 en heb alles van heel nabij(de bewuste corridor) meegemaakt, de beelden blijven levenslang op je netvlies. Heel goed beschreven, Ik wens je alle goeds en dank voor jouw reactie. Anneke |
|
88: | Donderdag, juni 11, 2009 11:08 |
mijn moeder heeft dat ook meegemaakt,het schuilen onder een brug nabij nijmegen.. ze kan nog steeds niet wennen aan de kleur rood,werd een stuk uit haar been geschoten en raakte daardoor levenslang verminkt.. is traumatisch he? | |
mucho: | Donderdag, juni 11, 2009 10:59 |
ja gek toch dat je dat een leven lang meedraagt mooi rakend neergezet |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 juni 2009 | ||
Thema's: |