Altijd maar hulp gekregen, altijd maar praten.
en achteraf hadden ze tog niks in de gaten.
de scheiding kwam hard aan maar nu heb ik wel andere problemen.
die ik elke dag maar mee moet nemen.
Het is niet zo zeer dat mijn vader niks om me geeft.
want dat was tog niet de rede als ik niet meer had geleeft.
ze zeggen dat ik gevaarlijk ben voor mezelf, ze kenne me niet.
ze proberen alles eruit te krijgen, dan krijg ik nog meer verdriet.
politie op de hiele door een stom toeval van jaren geleden.
ik vraag me af hoe ze ons huis nog durfen te betreden?
Oke mischien ben ik te hard voor mezelf geweest afgelope jaren.
want het gevolg is dat ik alleen naar de muur kan staren.
ik ben bang om de liefde te vinden.
ik kan me niet eens aan een verkering binden.
zit dat in me genen, of zijn het antwoorden?
ik weet niet wat ik moet doen met mijn hart, dat iedereen doorboorden.