Geen magie, kan deze pijn genezen, dat kan alleen zij
Er is geen medicijn, dat mijn pijn kan wegnemen,
Dat kan alleen zij..
Een kus van haar, al is het maar op mijn wang,
Zou alle pijn verlichten
Maar dat kan ik niet van haar vragen,
Dat wil ik niet van haar vragen
Deze roos staat op verwelken,
Voordat hij de kans had om te bloeien
Straks blijft er misschien niets meer over,
Behalve een doorn zonder roos
De herinnering aan haar ogen, brengt geluk en verdriet
De gedachte aan haar, brengt blijdschap, maar ook tranen
Het voelt alsof ik het dromen verleerd ben,
De slaap kan ik maar niet vatten,
Niet zonder aan haar te denken
Ik zou zo graag willen dat ze naast me lag,
Dat ze me recht in de ogen keek en naar me lachte
Dan zou ik echt gelukkig zijn
Misschien moet ik maar gewoon gaan slapen,
Gewoon mijn ogen sluiten
Hopen dat zij er is in mijn dromen, dat we even samen zijn
Om vervolgens weer wakker te worden, alleen, met het besef,
Dat het enkel een droom was...