Foutmelding.
Gewoon omdat ik wel eens zou willen weten. Wie op welk moment nou de waarheid verteld. En welke van die waarheden mij het beste passen zou. Wie ik nog minachtende blikken zou willen toewerpen en wie ik in mijn armen zou willen sluiten. Om nooit meer los te laten. Ik ben het spoor bijster. Draai om mijn as om in een duizeling de grond te raken. Terwijl ik bij God niet weet welke richting ik het zoeken moet.
Het geluid klinkt blikkerig in mijn oren, alsof het niet zo hoort te zijn. Maar wel vanuit een bepaalde verwachting geschapen is, terwijl mijn oren slechts om klanken vragen die onhoorbaar zijn. Enkel omdat het makkelijk te negeren zouden zijn. Al dan niet omdat dat hoort. En je stem geluid me gewoon bij vlaag en wijl tegenstaat. Al kan dat ook zijn omdat ik je dan gewoonweg niet hoor.
Verwachtingsvol teveel verkennen, harde klappen in je gezicht krijgen. Erdoorheen kijken, verder kijken. Vragen, verwerken, bewerken. Opslaan en verdringen of wellicht is het gewoon je gelaat wat me tegenstaat. Botte woorden die zich doelloos door hoofden worstelen, ik niet - jij wel? Of wie weet er nog wat de voor of achterkant is. Het algehele verhaal is dusdanig opgeblazen dat ik het niet meer weet.
semara : | Zaterdag, augustus 15, 2009 18:28 |
Ten alle tijden geloven in je eigen ervaringen en eigen mening, een ander kan zoveel zeggen dus blijf objectief;) Sterk, liefs |
|
lexx: | Zaterdag, augustus 15, 2009 16:55 |
tja :) dit gaat toch ook nergens over? staan jullie quitte he? so much for a happy ending. | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 15 augustus 2009 | ||
Thema's: |