Wulps.
Omdat zij in haar verwoordingen, menig om haar ranke vingers weet te wikkelen. Vaak precies het tegen over gestelde doet dat je van haar verwacht. Zich er niet van laat weerhouden op tafels te klimmen al is het enkel voor een foto. Ze heeft moeite met de wereld en met jou, maar draagt haar zorgen met een laksheid die optimistisch genoemd kan worden. De ene dag zal het glas half leeg zijn het andere half vol. En heeft ze zin om tegen je aan te schoppen doet ze dat met verve.
Het kind in haar zal ervoor zorgen dat ze door de plassen blijft huppelen als het eens te hard geregend heeft. Terwijl de volwassene in haar al begint te vloeken als de weersvoorspelling zich van een mindere kant laat zien. Ze is gek op de zon maar geeft nog meer om sneeuw. Kan verliefd naar de lucht staren als die witte vlokken naar beneden vallen. Ze kan je laten verdrinken in haar ogen, maar sluit ze liever voor ze de wereld erin laat kennen. Geen grote geheimen, wel veel gevoel.
Ze voelt zich wel eenzaam, maar vrijwel nooit alleen. En die momenten die je zo lekker kan verdrinken in eigen verdriet. Worden met open armen ontvangen. Al zou het enkel zijn om ook eens te verzwelgen in zelfmedelijden. Maar niet langer dan een dag, dan is het tijd om weer te lachen. De wereld te wereld te laten. Jou te omhelzen, de dag te kussen met een passie die ongekend lijkt. Tot je weet hoe het er bij haar aan toe gaat. En ze elke dag tot het einde geniet.
Jasper de Jong: | Dinsdag, augustus 25, 2009 22:42 |
Als elke dag dan ook maar een einde kent ;) Lekker geschreven! |
|
Amon: | Dinsdag, augustus 25, 2009 22:00 |
die titel he..... | |
mucho: | Dinsdag, augustus 25, 2009 19:58 |
boeiend!:) | |
arie: | Dinsdag, augustus 25, 2009 19:55 |
Goh! Ook nu? Niets veranderd toch? ;) X |
|
red one: | Dinsdag, augustus 25, 2009 19:35 |
Goedzo | |
Rodo: | Dinsdag, augustus 25, 2009 19:24 |
Dat omschrijft aardig zoals ik je ken :) | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 25 augustus 2009 | ||
Thema's: |