Ben bang voor wat gaat komen.
Durf niet meer naar huis te lopen.
Men vader flipte weer eens.
Langzaam vervagen men hopen.
Niemand weet wat er gebeurt.
Iedere dag weer een traan.
Wil men problemen niet delen.
Maar nog even en ik kan het niet meer aan.
Steeds weer de zelfde pijn.
Altijd maar dat verscheurende verdriet.
Het word me vaak te veel.
Wat ik moet doen weet ik niet.
Steeds meer ruzie om de domste dingen.
Kan niet wachten tot het over is.
Wat heb ik gedaan om dit te verdienen.
Ik verdien de jeugd die ik nu mis.
Steeds meer lijkt het normaal.
Men vrienden merken de blauwe plekken.
Men moeder weet het wel maar wil het niet.
Elke dag ziet ze men dekens en de bloed vlekken.
Steeds weer word het zwaarder.
Toch wil ik blijven en verder leven.
Ook al denk ik vaak dat het geen nut heeft.
Ik weet dat ooit iemand mij geluk zal geven.
Dus nu zal ik wachten en hopen.
Geen idee of ik het vol houd want het duurt te lang.
Elke dag komt hij weer te schreeuwen en te slaan.
Ik doe men best om vol te houden maar ik ben bang.
Mensen weten wat er gebeurt.
Maar niemand weet hoe erg het is voor mij.
Niemand die me kan helpen, niemand die voor me op komt.
Ik wil gewoon iemand die staat aan men zij.
Iemand die steunt zodat ik kan leven.
Ik dacht dat ik ze had gevonden.
Uiteindelijk konden ze het niet aan en lieten me achter.
Ze broken men hart en lieten me alleen met wonden.
Ik ga wel verder en blijf leven.
Ik leef en blijf wel alleen.
Het doet me allemaal niks meer het boeit me niet.
Echt om je geven die geen een.
moongirl1982: | Dinsdag, september 08, 2009 09:18 |
breng dit naar buiten in vertrouwen aan iemand.hulp is van belang. dit hoort te stoppen. je verdient liefde. Sterkte |
|
just_me: | Zondag, augustus 30, 2009 11:55 |
heel moedig ben je! hulp zoeken is inderdaad een goed idee. aan je gedicht te lezen ben je een doorzetter, met een beetje hulp kom je er zeker! sterkte |
|
tinkelbel10: | Zaterdag, augustus 29, 2009 23:55 |
:( stilmakend... | |
claes: | Zaterdag, augustus 29, 2009 23:09 |
ik weet hoe je voel ik heb het ook meegemaakt maar ik heb hulp gezocht en dat moet jij ook doen echt waar dat helpt | |
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, augustus 29, 2009 20:56 |
Pak de hulptelefoon en vertel alles!!! Ik weet niet hoe jong je bent, maar je hebt ook je rechten...ga wat doen, want als ik dit zo lees word ik misselijk van woede Je hoort je veilig te voelen thuis...een echt thuis is een veilige haven...Beloof dat je hulp zoekt bij een vertrouwenspersoon, bijvoorbeeld je huisarts...doen hoor! liefs van mij en warme knuffel Jannie |
|
mucho: | Zaterdag, augustus 29, 2009 20:23 |
wat verschrikkelijk zeg je moet hulp vragen aan mensen die daartoe in staat zijn en wel meteen knuffel. er zijn altijd mensen om je heen die om je geven. je moet ze wel willen zien. geef ze een kans indringend schrijvend. sterkte! |
|
Auteur: Crushingheaven | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 29 augustus 2009 | ||
Thema's: |