ik zou zo graag willen huilen
en mijn tranen een keer laten gaan
maar het lijkt er wel op
alsof mijn tranen stil zijn blijven staan
mijn ogen zijn gedroogt in de tijd
verboden werd het huilen voor mij
en hoe graag ik ook wil
die tranen komen niet meer vrij
alleen diep van binnen
waar niemand het zien kan
lopen de tranen
daar waar ik het lachen verban
want diep van binnen
zit een pijn die niemand kan zien
waarom het mij moet overkomen weet ik niet
misschien is dat wel wat ik verdien
en ookal kan ik het niet meer aan
toch zet ik mijn masker op
een pijnlijke langzame dood
en mijn tranen staan op stop