Er is een jongen
die was bevriend met kim
hij zag de problemen
die kim zelf niet zag
en hij troostte haar iedere avond
maar kon het probleem niet vatten
wie snapt het eigenlijk wel?
kim was dun maar zag zichzelf dik
de spiegel daar keek ze dagelijks in
en de weegschaal was haar beste vriendin
als je haar zag lopen dacht je alleen maar..
die is ongelukkig en net iets te slank
maar verder keek je niet
en haar gedachten bleven rondzweven in de lucht
zoals is te lezen in mijn vorige gedicht
zag kim op haar laatste avond een schitterend licht
het was tijd om te gaan..
en voor kim was het de afsluiting
van een levenslang gevecht
De enige jongen die kim echt had kunnen helpen,
die door haar masker heen keek
was op haar begrafenis nergens te zien
en loopt nu radeloos langs een beek
Alle schuld neemt hij op zich
waarom kon hij dit niet voorkomen
voor kim was het hemel licht, het einde van alle pijn
maar het leven van de jongen...
zal nooit meer hetzelfde zijn.