Alsof ik door elkaar ben geschud
ben opgepakt en hard ben neergesmeten.
Alsof ik nergens van genieten mag
en van geluk niks mag weten.
Met de noorderzon vertrokken
met je spullen naar een ander land.
Pijn en verdriet achter laten
gewoon vertrekken met een leeg verstand.
Zie je dan niet wat je achterlaat
voel je dan niets van mama's pijn?
Is ons leven dan niet belangrijk
waarom moet jij mijn vader zijn?
Liefde heb jij nog nooit begrepen
nog nooit heb ik jouw hart kunnen raken.
Het gaat niet om je stomme geld
daar kun je mij niet gelukkig mee maken.
Na jaren van tranen, pijn en verdriet
heb ik de hoop opgegeven.
Hoe graag ik het ook zou willen,
jij hoort niet in mijn leven..