Eindelijk heb ik de woorden
kunnen zeggen,
maar ze betekenen niets voor jou.
Je moest eens weten
hoeveel pijn me dat doet!
Ik laat het misschien niet merken,
maar diep vanbinnen
ga ik langzaam kapot.
De vlinders in men buik
die ooit zo lustig fladderden
zijn nu niets meer dan littekens.
Littekens die wel een beetje zullen vervagen,
maar nooit helemaal.
Iedere keer dat ik je zie,
zullen ze terug opengaan
en zal de pijn sterk zijn
als nooit tevoren.
Langzaam zullen ze weer dichtgaan
maar verdwijnen nooit
want mijn liefde voor jou is en blijft
te sterk!