Een avond in oktober
Het regent
De wind blaast de blaadjes van de boom
En de gure kou komt de hoek om kijken
Het had eigenlijk een rustige avond moeten zijn
Gewoon,
Met de tv aan
Met elkaar op de bank
En misschien wat kaarsjes aan…
Maar voor ons had deze avond iets anders in petto.
Deze avond kwam eindelijk het hoge woord eruit…
Al een tijdje zat het eraan te komen
Was het te zien
Maar dat het nu werkelijkheid zou worden
Dat had ik niet gedacht
Hij kan het niet meer
Ziet het niet meer zitten
Hij is het zat
Helemaal zat
Hij wil weg bij ons
Bij mijn moeder en mij
Voor tijdelijk…dat is wat hij zegt
Maar hoe gaat dat in werkelijkheid?
Wanneer hebben we contact,
Zien we elkaar,
Hoe komt het goed?
Want groeien we niet alleen maar uit elkaar…?
Ik kan niet boos zijn,
Niet huilen, schreeuwen of wat dan ook.
Maar mijn hart bloed…
Alleen ben ik niemand om tegen deze beslissing, zijn beslissing, in te gaan
Ik moet het maar afwachten
Sterk blijven voor mijn moeder en met mijn moeder
Want hij, mijn vader,
Gaat bij ons weg.