Waar zij bloedt van het
dodelijk missen
leeft, dagen
vergezeld van
de dood
Lichten brandden wel, maar
zij zoekt schaduwen, om haar
te overstromen
opdat niemand weet
hoe bang ze is
want haar angsten worden
enkel bevestigd
aangewakkerd zelfs
als ze verschijnt
dus besluit ze zich
in stilte te hullen, en
weent ze zacht in
oneindig lange
nachten
Met zwarte tinten
die haar gedacht
kleuren, en
geen enkele
glans doorlatend
rilt ze van
vriezende angsttochten
haar strak omarmend,
waar jij
haar wegduwde.