Eigen fout
met een blosje op haar wangen
keek ze altijd waar hij stond
en zij staarde heel verlegen
met haar ogen naar de grond
en daar zat hij op een krukje
met een biertje in zijn hand
wat te kijken naar een poster
die daar hing tegen de wand
kon hij toch maar iets verzinnen
een gezegde, een gebaar
want hoe moet je toch beginnen
als je enkel denkt aan haar
maar ook zij zat maar te dromen
en ze hoorde slechts zijn stem
hij was toch zo lief en aardig
zij dacht enkel nog aan hem
vele uren die verstreken
en de kroeg ging bijna toe
want de barman die wou sluiten
ja die man was al lang moe
na ’t betalen zonder woorden
ging ze toen maar snel naar huis
en hij zat nog wat te balen
zo verliefd zijn, wat een kruis…
~~~
zo vergingen vele jaren
ach wat waren ze naïef
hij noch zij dierf wat te zeggen
waren ze maar assertief
niemand kon dit paartje helpen
en zo werden beiden oud
maagdelijk zijn ze gestorven
..door hun eigen stomme fout..