Ik: intens dun, dun
intens.
Geluk valt niet te wegen, maar
verdriet voelt zwaar, ik bezwijk onder
het gewicht, of aan ondergewicht
ik ben noch zwak, noch sterk
maar wat is kracht als pijn
niet getild kan worden, hoe
massief spieren ook mogen zijn
pijn valt slechts te
verdoven
of je lijdt tot het zichzelf dooft.
Ik krijs het niet uit, huil geen traan
knipper een keer met mijn ogen;
er is nog leven, al is mijn leven
magertjes: lamlendig adem ik
de dag, ellendig verslaap ik
de nacht - eerder onfortuinlijk
dan rampzalig, de woordkeuze.
Ach, ik wil minder en ik wil
meer (botten); het gaat door merg
en been, de zorg in je ogen te zien
maar zelf niet te zien, alleen te
kunnen voelen, hoe lelijk om
nooit tevreden te kunnen zijn.
Ik ben niet maar onzeker
ik ben vreeslijk angstig!
Allysson: | Woensdag, maart 16, 2011 22:34 |
helaas zo herkenbaar.. sterkte!! *knuff* | |
88: | Zondag, november 22, 2009 23:10 |
ohh, wat een aangrijpende tekst, wat kan een lezer daarop zeggen he? een eetstoornis gaat veel verder dan, kop op, als je dieet komt alles goed, zo werkt het niet, het is grotendeels achtergrond, genen en het zelfbeeld , dan komt nog acceptatie om de hoek kijken, ik wens echt eenieder die hier mee te maken heeft veel sterkte | |
Auteur: Disgusting Beauty | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 november 2009 | ||
Thema's: |