Wat valt er nog te zeggen
als de stilte al genoeg zegt.
De wind maar door blijft waaien,
En na eeuwenlang nog niet ligt.
Wat zie ik toch een wereld
In die twee ogen verscholen liggen
En wat zegt de tijd toch veel.
Hou mij toch eens vast,
Zodat ik even weg ben
En in pure fantasie kan leven.
Geef mij even
En doorbreek de lange jaren
Het zijn er zoveel zonder jou.
Dwalend in puur verdriet.
En al ben je blind, zie mij toch,
Ik ben er al die tijd geweest.