sommige dingen
draag je
je leven lang mee
zo heb ik ondervonden
ik weet nog
als de dag van gisteren
hoe alles begon
op een dag
vader
moest voor onderzoek
naar het ziekenhuis
met de ziekenwagen
hij wilde eerst wachten
tot ik er was geweest
toch duurde het nog een uurtje
voor ik er kon zijn
zijn laatste woorden
voor hij met ziekenwagen
en een gebuur die
ambulancier was vertrok
woorden gesproken
uit zijn mond
'ik weet niet of ik nog terug kom'
toen vertrokken ze richting ziekenhuis
's avonds even op bezoek
toen lag hij al op intensive
hij streek met zijn duim
even over mijn hand
daarna niets meer
hij was verlamd
kon niet meer praten
paar dagen later
gaven ze hem een éénpersoonskamer
de nacht voor hij heen ging
had ik een droom
vader lag achter glas
ze lieten zijn bed zakken...
in water
toen hij terug boven kwam
wuifde hij en lachte even
daar is het bijgebleven
toen ik die avond
in het ziekenhuis kwam
om er bij te waken
liepen verplegsters
in, uit en weer in zijn kamer
toen kwam de mededeling
vader had 42 graden koorts
ik zei nog tegen moeder:
dat betekend zijn dood
moeder had een hartkwaal
en wilde niet naar huis
ze kreeg een extra kussen aangeboden
om wat te rusten
toen keek vader
nog één keer op
hij glimlachte
ik zei het even tegen moeder
maar helaas...
zijn ogen vielen dicht
er klopte een ader
in zijn ooglid
plotseling
hield alles op
ik begon hem af te tasten
op zoek naar...
een teken van leven
hij koelde razendsnel af
werd lijkbleek
vader was er niet meer
56 jaar jong
stierf hij
in mijn handen
nooit vergeet ik deze dag nog
het is al meer
dan vijftien jaar geleden
en nog steeds krijg ik
tranen in mijn ogen als
ik eraan terug denk
ik mis zo!