Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
beekje
Fronsend
met een wankel in de
weerspiegeling
draaiend kolkend proestend
ben je weggevaren
De koeken bakken
's morgens
de eigen wil van een kusje
van jou zal ie niet meer komen
Fronsend
met de lichtste takjes
uit te sloven
om kopje boven
blijft het maar regenen
rivierenhoofd stel je voor
droog liggend
je schubben kronkelen om koelte
ik traan ze vochtig
want fronsheid
ik zou nog wateren kunnen
vullen met weemoed
woelen in de trotsheid
weer moed
Reacties op dit gedicht
Milot vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Milot
Gecontroleerd door:
maneschijn
Gepubliceerd op:
12 december 2009
Thema's:
[Liefdesverdriet]