weethetniet
weetje ik weet gewoon niet meer hoe en wat ik wil,
elke keer die zware rugzak die ik met me mee til,
t liefst zou ik hem ergens onderweg laten vallen..
dan denk ik ach kan mij het wat schelen..
mensen moeten maar eens leren hoe het is als ze met je leven spelen,
nee die wonden zijn nooit meer te helen..
steeds datzelfde spelletje dat ze met je spelen,
ze gebruiken je keer op keer,elke keer denk je nu heb ik ervan geleerd,..maar uiteindelijk blijkt dat toch neit het geval te zijn..
vriendschap en je zelf openstellen doet alleen maar zoveel pijn..
dat ik nu wens om hier weg te zijn voor altijd..
nee ik krijg later geen spijt,
laat die mensen zich maar heel schuldig voelen die mij pijn hebben gedaan..
dan weten ze waar ik aan onderdoor ben gegaan..
ik hoop dat ze spijt hebben en me op komen zoeken om sorry te zeggen vroeg of laat...krijgen ze spijt..maar dan ben Ik diegene die die deur dichtsmijt!
x-x-x