Geheim 20 Januari 2010

verdomme

ze moeten mij met rust laten

en mij graag hebben

om wat ik kan

om wat ik doe

niet om wat ik niet doe

niet om wat ik niet kan de rotzakken ik ben verdomme een situatie en de rotzakken zijn het vergeten hou op met mij lastig te vallen of de situatie loopt uit de hand verdomme alsof ik mijn best niet doe alsof ik niet lief ben verdomme de smeerlappen ik ben het altijd weer die moet incasseren verdomme en weet je wat jammer is weet je wat echt jammer is dat is dat ik mezelf in de hand heb dat ik mezelf ken dat ik weet wat mij slecht maakt ik ben slecht en ik moet pijn hebben pijn van die rotzakken verdomme ze moeten mij met rust laten ze denken me te kennen verdomme rotzakken

Geschreven door

Nummer 127

Reacties op dit gedicht

Nummer 127 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Anastacia:	Donderdag, januari 21, 2010 09:30
met zo veel verdomme vervloek je jezelf alleen maar liefs ana xxx

Jacky Van den Berghe:	Woensdag, januari 20, 2010 18:18
Waarom je je steeds als slecht wil betitelen, weet ik niet, er is duidelijk iets aan de hand. Het geheim van vandaag? Het lijkt wel of je "hen zelf in leven wil houden om niet met rust gelaten te worden. Curieus! Beste groet, Jacky Tenzij het fictie is.

Leandra Eyre:	Woensdag, januari 20, 2010 16:44
dikke knuffel...

Over dit gedicht

Auteur: Nummer 127
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 20 januari 2010
Thema's: [Ziekte] [Angst] [Kwaad]