leiding waar ik een band mee heb
gaan weg of zijn al weg gegaan
had me nooit moeten binden
want uiteindelijk kom je toch alleen te staan
tegenslagen komen altijd tegelijk
je bent er nooit goed genoeg op voorbereid
als de tijd daar is beangstigd mij dat
en tast het mijn gevoel aan van veiligheid
ik klap dicht
en stoot mensen af
tegelijk trek ik sommige mensen aan
en die tegenstrijdigheid is echt maf
maar open zijn
over wat er in mij om gaat
kun je vergeten
een lange tijd vechten wat daar nu voor in de weg staat
open wil ik wel degelijk zijn
maar ik kan het niet meer
als ik weet dat het toch niet uit maakt
iedereen gaat toch weg keer op keer
ik zal proberen me open te gaan stellen
maar kan niet zeggen dat het lukt
een leiding al weg naar een andere baan
mijn mentor nog maar een paar diensten bij dit werk
ik mis haar nu al
maar kan niet open staan
ook al wil ik nog zo graag
iets werkt tegen
en dat maakt
dat ik me nog rotter ga voelen
ga vluchten in verkeerde dingen
om zo mijn gevoel leefbaar te maken
maar ik weet
de enige optie
is praten
maar ik kan het nu niet meer
:S :(
dit gevoel is niet normaal meer
slechter dan ooit
non stop vluchten
wel willen praten
sommige mensen wel dichtbij willen laten komen
maar het niet meer kunnen
het lijkt wel
of ik opgebrand ben
geen energie meer heb om verder te gaan